Í fréttum er það helst að ég hef ákveðið að nota bloggvettvang þennan til að koma út úr skápnum og viðurkenna að ég er hef óhemju gaman af væmnum lögum. Þar má helst telja rokkballöður ýmisskonar svona eins og voru vinsælar þegar ég var unglingur í sífelldri ástarsorg og hlustaði á rólegt og rómantískt áður en ég fór að sofa.

Þessa játningu mína má rekja til þess að við gerðumst núna áðan svo fræg að borga napster fyrir að fá að downloda lögum af netinu fyrir 69pí stykkið. Þetta er náttúrulega alveg fatal dæmi því svona buff eins og ég verða alveg óð og byrja í einhverju nostalgíukasti að leita að lögunum síðan í gamla daga. Fyrst á listanum var Carrie með hinni feykivinsælu hljómsveit Europe sem hélt tónleika í Laugardagshöll þegar ég var ca 13 ára, þangað fór ég í joggingalla og horfði með andakt á þá flytja m.a. The Final Countdown.
Þvínæst komu lögin Never Say Goodbye og I'll be there for you með Bon Jovi - þvílík gleði, síðan set ég inn lögin af nýja Guns'n'Roses disknum mínum og svo get ég sett saman playlista með öllum þessum demöntum og kallað hann tja..... rólegt og rómantískt.
Held samt ég verði ein um þessa nostalgíurómantík því Jozeph er ekki jafn spenntur og ég fyrir þessarri músík... enda var hann svo ungur greyið, hann skilur þetta ekki ;) Hann bara felur andlit í höndum sér og stynur þungan og hugsar til baka þegar hann hélt að ég væri í alvöru svolítið kúl og röff.

Those were the days my friend....

spider-woman (fjórtán á ný)

ps. ef þið munið eftir einhverjum góðum ballöðum endilega látið vita í kommenti